In 2012 liepen ongeveer 1,9 miljoen Nederlanders wel eens hard. Behalve heel veel loopplezier en kilometers leverde dat ook 610.000 blessures op. Naast veldvoetbal is hardlopen daarmee de sport waarmee de meeste blessures voorkomen: zo’n 5,6 per 1000 uur sporten. Dat is bijna drie keer zoveel als gemiddeld bij de beoefening van sport (2.0 blessures per 1000 uur). Hardlopen kent, meer dan andere sporten, veel overbelastingsblessures. Dit zijn blessures die geleidelijk ontstaan als gevolg van een te hoge belasting en of te weinig herstel tussen trainingen. Een van de meest voorkomende vormen van zo’n overbelastingsblessure is een stressfractuur. Oftewel: een vermoeidheidsbreukje.
Door: Miriam van Reijen
Wat is het precies?
Bij een stressfractuur is er sprake van een onvolledige botbreuk. Je botten worden omringd door een hard omhulsel, de zogenaamde cortex. Bij een beginnende stressfractuur raakt deze cortex licht beschadigd en loopt het een deukje op. Het probleem is dat de cortex zelf geen zenuwen bevat en je daarom geen pijn hebt als deze beschadigd raakt. Wanneer er vervolgens doorgetraind wordt kan er een barst of scheurtje ontstaan in het bot zelf. Uiteindelijk kan dit leiden tot een echte botbreuk. Bij hardlopers komt een stressfractuur het meest voor in de voorvoet, het kuitbeen of het scheenbeen. Andere minder vaak voorkomende plaatsen zijn het bovenbeen en het bekken. Lees hier verder