Er werd jarenlang, of zelfs decennialang, gezwegen in de wielerwereld. Maar de zogenaamde omerta, de ongeschreven wet van de zelfopgelegde zwijgplicht, lijkt nu verbroken. De ene na de renner besluit openheid van zaken te geven. Ook sponsoren geven een signaal af. Rabobank was een van de eerste die haar handen van het mannenwielrennen af haalden.
De bank liet het vrouwenwielrennen echter nog niet vallen en met name olympisch kampioene Marianne Vos krijgt nog steeds de volle steun. Ook Vos zelf ziet dat verschil tussen het mannen- en vrouwenwielrennen en moet met lede ogen toekijken hoe de sport waar zij zo van houdt haar geloofwaardigheid dreigt te verliezen. ‘Deze kwestie raakt de hele wielerwereld en we bevinden ons in zwaar weer. Soms vraag je je af of we hier nog wel uitkomen. Krijgen we ooit nog wat geloofwaardigheid terug?’
Maar desondanks blijft Vos optimistisch. ‘Ik ben liefhebber van het wielrennen. Het is een mooie sport en ik wil die nog jaren blijven beoefenen. Ik zie wel beterschap maar er komen nog steeds verhalen naar boven waardoor het grote publiek moeite heeft om het vertrouwen in de sport terug te krijgen. En toch denk ik dat de schoonheid van de sport zal zorgen dat de wielersport blijft bestaan.’
Het vrouwenwielrennen blijft volledig buiten schot op dit moment en volgens Vos is daar een simpele en duidelijk verklaring voor. ‘Vaak is dat een nadeel maar op dit moment is het een voordeel. ‘Er gaat veel minder geld in om en de belangen zijn minder groot. De vrouwensport is een stuk kleiner. Er is geen sprake van een dopingproblematiek bij de vrouwen, het is tot nu toe bij individuele gevallen gebleven.’
De afgelopen jaren zag je dat betrapte renners na hun schorsing weer moeiteloos opgenomen in het mannenpeloton. We vroegen ons af of vrouwen daar anders mee omgaan. Vos gelooft daar niet in. Persoonlijk ziet ze dopinggebruikers het liefst voorgoed verdwijnen aan de sport maar zolang de internationale regels een comeback toelaten zal ze dat respecteren. ‘Ik ben van mening dat als je bewust doping neemt dan hoor je niet in de sport thuis. Als je de straf hebt uitgezeten die internationaal is afgesproken en je komt terug dan moet je dat accepteren en weer op een goede manier met elkaar omgaan. Je moet hopen dat ze die tweede kans die ze krijgen op de juiste manier gebruiken.’
Foto boven: VI Images, foto midden: WomenOn